Je hebt die avond zo fijn met mij gesproken, dat alle bloemen zich begonnen te tooien. Plots werden we verliefd en zijn ze ontloken (EV).
We hadden elkaar nog nooit ontmoet maar vonden elkaar moeiteloos op dat zonovergoten terras. Niet dat dit een teken was van de voorspoed die onze relatie zou kenmerken. Het is heel normaal dat je iemand opmerkt die aarzelend maar toch reikhalzend zit te kijken naar elke nieuwkomer die het terras betreedt, zeker als die nieuwkomer zelf op zoek is naar een onbekende.
Een blind date dus, hoewel de naam de lading helemaal niet dekt. Bij de ontmoeting met een vreemde geef je immers je ogen de kost. Je zoekt, je kijkt en je wil vooral bevestigd worden in het feit dat de vrouw of de man van je dromen, of toch een mooie benadering ervan, voor je zal zitten.
Je vulde mijn verwachting in. Breed glimlachend zat je aan een tafeltje, een helder glas water voor je uitgeschonken. De zon had je overtuigd om je onthullend te kleden. Een ogenschijnlijk eenvoudig topje, zwart, en heel uitnodigend. Een losse broek, eco-merksandalen. Een contradictie die je zou kenmerken. De tepels van je borsten priemden door de zomerstof. Ik vermoed dat je dit zeker wist. We aten een fris en kleurrijk slaatje. Het plaatje paste perfect.
Geheel tegen mijn verwachting in nam jij de conversatie in handen. Directe open vragen vuurde je op me af. Of ik vaker onbekende vrouwen opzocht? En of ik alleen was? Je had geen omwegen nodig om meteen te weten wie er voor je plaats had genomen. Ik was aanvankelijk onthutst, maar vond je directe aanpak verfrissend. En besmettelijk. Het gaf me de vrijgeleide om jou immers ook enkele vragen te stellen die ik anders amper over mijn lippen zou krijgen. Ik vernam vlot al je interesses, de essentie van je leefwereld en begreep dat je toegankelijk was. Heel snel wisten we dat we allebei geen obstakels hadden die ons zouden verhinderen om enkele uren later, zoals dan ook gebeurde, in je bed te belanden.
Een nieuw huis betreden is altijd een avontuur. Een nieuwe slaapkamer al heel zeker. De bloedhete temperatuur van die dag trok zich door naar de nacht. Je sliep op de zolder van je kleine woning. Boven je bed een dakraam. We zouden naar de sterren kijken. Beneden hadden we ons al uitgekleed. Het voelde evident aan om bij dergelijke hete temperaturen je kleren uit te trekken. Je had me uitgenodigd om naakt het gazon van je tuin op te lopen. Het gras was al nat. Je rug was caramel-bruin. Ik weet dat ik toen die kleurtint bedacht. De keukentafel bleek geen geschikte plek om de verkenningstocht aan te vangen. Ik volgde je langs het smalle trapje naar je kamer. Het maanlicht satineerde je schouderbladen en vooral je welgevormde billen. Het mooiste beeld dat ik ooit had gezien.
We vreeën zoals ervaren muzikanten die een nieuwe partituur voor zich zien staan. Prima Vista. We beheersten ons instrument en ontdekten met de nodige spanning elke volgende maat die de partituur ons voorschotelde. Prima Vista. Op het eerste gezicht. Geen liefde, wel seks. Maar ook intimiteit en geborgenheid. Dit was geen vluchtige passage, hoewel ik op voorhand wist dat ik die nacht nog zou vertrekken. En niet zou terug keren. Dat was de discipline die ik mezelf had opgelegd. Nog één keer streelde ik je borst, nam ik je tepel tussen mijn vingers en voelde ik je satijnen hals met mijn lippen. Ik proefde je zweet. De opkomende zon verdreef je geur. Wat overbleef was een herinnering die met maanlicht in mijn geheugen werd geëtst.