En dan was alles plots wit. Onverwacht. Een wereld in een maalstroom, toegedekt met de mildheid van witte vlokken die uit de lucht kwamen gevallen. Een gepaste stilte daalde neer. Of eerder een nodige stilte. Geluiden werden, zoals dat gaat in sneeuwlandschappen, volledig geabsorbeerd. Geen echo’s. Een droge kamer noemen ze dat in de muziekwereld. En dat met een nat sneeuwtapijt. Ogenschijnlijk tegenstrijdige natuur. Maar dat was niet zo. De natuur is nooit tegenstrijdig. Ze strijdt immers niet. De natuur is. Maar het meisje streed. En die strijd stopte ze even toen ze keek naar al die dwarrelende vlokken om haar heen. De bevreemdende schoonheid van luchtjuwelen die ongevraagd neerdwarrelden.
De werkelijkheid werd even toegedekt. Geen pandemie, heel even geen zorgen, maar verwondering voor een gekend maar vergeten weerfenomeen. Hoewel de kalender de winter allang had ingeluid, wist ze dat ze nu pas echt begon. Het wordt ’s nachts kouder dan buiten.
Ze wandelde de tuin in en deed haar kleren uit. Voelde aan het water alsof ze niet wist dat het koud was. Ze waarschuwde haar lichaam voor wat komen zou. Voorzichtig liet ze zich zakken in de vloeibare natuur. Pijn en balsem tegelijkertijd. Genot en strijd. Passie in zijn ware vorm. De wervelende vlokken van sneeuw beeldden de gedachten uit die in haar hoofd rondmaalden. Het begin leek vergeten en het einde niet in zicht. Enkel de overkant van de sneeuwvijver, dat was haar doel. Voldoende voor nu dacht ze, terwijl ze de rand bereikte. De rest is voor morgen. Het water rimpelde sierlijk haar vormen na omdat wat gisteren gebeurde steeds in golven op ons af komt.
Morgen zou het regenen. Dan was de betovering voorbij. Dat vertelden de golven niet maar dat wist ze. De wereld opnieuw ont-dekt. Een virus te bestrijden. Maar nu toonde de natuur wat ze nodig had en al zolang miste. Een tedere streling. Vlokken die verdampten op haar naakte schouder. Druppels die vertellen dat het goed komt, zoals alleen druppels dat kunnen doen. Ontspannen wandelde ze de werkelijkheid terug binnen.