Appelboom
De "Appelboom"-verhalen gaan over moed, hoop en liefde.
In 2016 werd ik gevraagd om een DVD te maken voor een meisje van 11 dat terminaal ziek was. Op de DVD zouden we de moppen van haar leraar zetten. De andere kinderen in de klas wilden immers niet dat het meisje al die fijne grappen zou missen als ze ziek in bed lag. De opnames waren bevreemdend en de grappen kregen een nieuwe betekenis. Ik kon erna niet anders dan denken aan het meisje. Ik schreef een eerste verhaal waarin ik de energie van het kind wou vatten, ook al was ze heel ziek. Ik gebruikte een appelboom uit mijn tuin als metafoor.
Enkele weken later stierf het meisje en was ik onverwacht opnieuw nauw betrokken, nu bij de organisatie van de uitvaart. Na afloop maakte ik kennis met de ouders en ik vernam dat het meisje een onvervuld plan had om een appelboom in haar tuin te planten. Mijn verhaaltje kreeg plots een nieuwe dimensie. Onbedoeld smeedde het verhaal een band met het gezin.
Enkele maanden later schreef ik een vervolg op mijn eerste tekst. Een jaar later, rond de datum van het overlijden van het meisje, schreef ik opnieuw een verhaal over de appelboom en het jaar nadien weer. Sindsdien komt er elk jaar een appelboomverhaal bij.
De appelboom-verhalen zijn een jaarlijkse herinnering aan het meisje, dat ik nooit persoonlijk ontmoette. Ze zijn ook een ode aan moed, hoop en liefde, zoals het meisje die kende in die laatste maanden van haar leven. Iets wat we allemaal af en toe nodig hebben.
Dag Meisje van de Appelboom. Dit is mijn jaarlijks bezoek aan jou. Voor het eerst merk ik dat ik je zonder schroom tegemoet kom en me nestel onder wat ondertussen jouw boom is geworden in mijn tuin. …
De appelboom in de tuin zwijgt. Dat doet hij al jaren. Stille getuige van de tijd. Stilte, de taal van de ziel, de taal van de diepe emotie. Wanneer het gevoel spreekt, ontbreken de woorden. Onder de …
Dag Meisje van de Appelboom, Ik schrijf je zoals elk jaar met dat gevoel van zacht verdriet waarvoor ik zo moeilijk woorden vind. Hoe graag had ik je nooit geschreven, omdat je dan je leven …
Ze kan goed luisteren. En dat komt omdat ze zwijgt. Het is geen garantie. Niet iedereen die zwijgt luistert, maar zij wel. En met de jaren werd ze er steeds beter in. Ik weet het want ik praat al …
Dag Meisje, Rondom mij hangt een lichte nevel. Zo licht dat ze verdwijnt zodra mijn takken ze beroert. Lage ragfijne wolken, kwetsbaar. Zoals ook jij. En toch heel zichtbaar, zoals ook jij, al ben …
Dag Meisje, Het is de eerste keer dat ik je schrijf terwijl jij al drie jaar in mijn omgeving vertoeft. Zittend in de schaduw van mijn bladerdak. Wie jou zoekt, vindt je in de vruchten die aan mijn …
Het duurt nu al drie weken vooraleer ik een letter op papier krijg. Ik zit op mijn jaarlijkse afspraak bij mijn appelboom (voor wie nieuw is bij deze verhalen, je vindt de eerste twee verhalen over …
Op het kastje staan twee foto’s. Twee oude mannen kijken me aan. Dat doen ze al sedert 1972. Toen keek de jongste voor de laatste keer. Sindsdien kijkt hij me onbewogen toe. De andere foto is …
De klok in de keuken is gisteren stilgevallen. Een keukenklok die stilvalt, valt op. Hij is immer de dirigent van het leven dat zich in huis afspeelt. Hij valt temeer op, omdat het zo’n opzichtig …
Ook al heeft de zomer het moeilijk om afscheid te nemen van mijn tuin, de natuur laat zich niet dicteren. Ze volgt haar eigen ritme, het ritme van de seizoenen. Achteraan begint de kastanje reeds …
