- 19 november 2024
“Het is te danken aan het feit dat uw voeten op aarde maar zulke kleine plaats innemen, dat er zoveel ruimte overblijft waar je naartoe kan wandelen.” Deze uitspraak komt oorspronkelijk van mijn favoriete Chinese filosoof Zhuangzi – ik verwees wel vaker naar hem – vertaald door mijn favoriete Belgische filosoof, Ulrich Libbrecht. De zin komt uit zijn boekje “Met dank aan het leven”. Ook daar verwees ik wel vaker naar. Zijn boekje ligt voor een tweede of misschien wel derde lectuur op mijn leestafel tijdens dit jaar van mijn dagboek. Zoals Libbrecht, reflecteer ik dit jaar over mijn leven. … - 28 oktober 2024
Dit verhaal kwam tot stand tijdens een wandeling door Parijs. Bijna alles wat hieronder staat, is waargebeurd. Bijna. Eén In een bloempot, hangend uit een vensterraam in het centrum van Parijs, zochten de laatste zonnebloemen vanop de derde verdieping naar de zon. Het was beter dan daar beneden. In de smalle straat, Rue au Maire, was er op de begane grond nooit zon, behalve tijdens de zonnewende. Het was een dag die in de straat gevierd werd. De zonnedag. De straat was als het ware een hemelklok waar je je uurwerk op kon gelijk zetten. In het café beneden hingen foto’s van elke zonnezoeker. … - 26 september 2024
Dag Meisje van de Appelboom. Dit is mijn jaarlijks bezoek aan jou. Voor het eerst merk ik dat ik je zonder schroom tegemoet kom en me nestel onder wat ondertussen jouw boom is geworden in mijn tuin. Hoe wonderlijk is dat, want we hebben elkaar nooit ontmoet. De schroom is verdwenen om mijn pen te beroeren om over je te schrijven – ik had altijd schrik je tekort te doen – omdat ik nu voor het eerst vanuit de energie van de gekoesterde herinnering spreek. Jouw verhaal leeft al negen jaar in mij. Het is een tijdspanne waarin de kans toeneemt dat de routine van de dag, van de maand of het …
