“Of we nog leren?” vroeg hij. Hij vroeg het niet aan mij persoonlijk. Hij vroeg het aan ons allemaal. Hij vroeg het aan de samenleving. “Leert de samenleving?” Hij oogde enigszins vermoeid. Dat heb je als je dergelijke vragen stelt, dacht ik. Mijn intuïtieve antwoord was “ja”. We leren. De samenleving leert. We wisten allebei […]
Dag Meisje, Rondom mij hangt een lichte nevel. Zo licht dat ze verdwijnt zodra mijn takken ze beroert. Lage ragfijne wolken, kwetsbaar. Zoals ook jij. En toch heel zichtbaar, zoals ook jij, al ben je er niet. Ik zie je in de wereld die trager draait dan ooit te voren. Een vertraagde wereld. En wie […]
Ze slaapt al enkele nachten amper. Als het hoofd vol zit, kan de rust er niet meer bij. Teveel puzzel-stukjes die niet tot dezelfde doos lijken te horen. Verwoed zoeken of het toch past. Lucht is toch lucht? En die groene stukjes struik zijn toch allemaal struiken? De delen zitten gespannen. Niet goed voor de […]
Even voelde ze het. Een vlam sloeg uit. Of eerder een vlammetje. Zoals bij een vreugdevuur dat nasmeult en dan plots, heel even, oplaait. Verraderlijk wordt dan gezegd. Een milde herinnering zou een betere beschrijving zijn. Een milde herinnering aan het feest rond het vuur toen het nog hoog oplaaide. Ze keek naar de nasmeulende […]
De krant vertelt zijn gedachten. Hoe geliefden onbereikbaar bleven. Ze waren niet alleen. Het orgaan dat wij anoniem overheid noemen, hindert het verenigen van de liefde van velen. Op één of andere wijze is hij hier niet door verrast. Overheden blonken nooit uit in liefde. Gevoel kent geen plaats in een wereld waar formulieren de […]
Ze sluit steevast met een x haar berichten af. Eén letter, die veel waarde heeft. Dat weet ze van Scrabble. Een letter die een kus moet voorstellen en die het beter doet dat dan de vele emoji-versies waar er de eeuwige twijfel is welke je moet kiezen om de gepaste nuance weer te geven. Te […]
De wijzers van de klok voeren de enige dans uit die ze kennen. Het meisje kijkt naar de klok. Hoe vaker ze kijkt, hoe trager de wijzers lijken te bewegen. Hoe langzamer de dans. Hoe langzamer de tijd. Vertraagde tijd. De jongen kijkt naar de wijzers van de klok en ziet het meisje. Haar gelaat, […]
Voorwoord Dit is een geschiedenis over onbereikbaarheid. Onbereikbaarheid is iets dat we allemaal wel begrijpen maar we beseffen de pijn ervan niet vooraleer we erin terecht komen. Het is een emotie die je herkent maar niet kan voorvoelen. Mocht je ze kunnen voorvoelen, dan zou je er alles aandoen om ze te verhinderen. Maar zoals […]
Ze kijkt recht in de lens van de camera zoals iedereen dat vandaag doet. Ooit weggelegd voor getrainde tv-gezichten, vandaag een vaardigheid beheerst door velen. Ze spreekt. Hoewel gereserveerd bij aanvang, breekt de vastberadenheid, haar zo kenmerkend, heel even door. Ze spreekt in letters met fluwelen verdriet omzwachteld. Haar boodschap is er één van afscheid. […]
Hij keek naar de klas en de klas keek naar hem. Ze wisten dat dit het afscheid was. Afscheid van een lange samenwerking. Samen hadden ze jarenlang zorg gedragen voor de kinderen. De klas voorzag in geborgenheid en comfort, hij bracht inzicht en kennis maar ook zorg en aandacht. Aandacht voor elk kind, die hij […]