Van alle installateurs komen loodgieters wellicht op de meest intieme plekken van vreemden. Loodgieters komen in toiletten, in badkamers, slaapkamers, zitten aan wasmachines met soms de vuile, of propere was er nog in, kortom ze zien wat de beste vrienden doorgaans niet te zien krijgen: de achterkant van het leven. Een beetje zoals hetgeen zich […]
Thisbe woonde op de bovenste verdieping van het gebouw dat voor mij symbool stond voor de zoo die het leven is. Drie mensen, zo verschillend en zo gelijk. Opgesloten in het beeld dat ze zich onbewust van hun leven gevormd hadden, hun vrijheid begrensd door hun door levenservaring afgestompte verbeeldingskracht. Opgesloten en hoe kan het […]
Herse gaf de indruk een ernstige dame te zijn. Ze sprak zeer verzorgd, soms iets te afgemeten, maar dat kon komen omdat ze haar woorden steeds volledig uitsprak, inclusief de laatste medeklinker. Dat hoorde je niet zo vaak. Ik apprecieerde die volledige uitspraak wel. Ik hield zelf ook van een keurige wereld. Schroevendraaiers en tangen […]
Ik leerde Mercurius kennen toen hij pas enkele dagen het gelijkvloerse appartement van het huis had betrokken. Ik kwam net de trap af van een herstelling bij Herse. Op dat ogenblik kwam Mercurius binnen. Hij bekeek mij met zijn onschuldige blik waarachter, zou later blijken, toch veel schuld achter schuil ging. We knikten. Hij toonde […]
Sommigen onder ons zijn verbonden door dezelfde familienaam, sommigen door het werk dat ze samen doen. Sommigen door hun hobby, zoals voetballen, of wielrennen. De personages in dit verhaal zijn verbonden door afvoerbuizen. Het rioleringssysteem dat ze delen. Omdat ze in hetzelfde huis wonen. Een oud huis, verdeeld in appartementen. Op elke verdieping een appartement. […]
Langzaam trok hij zich op gang. Het startschot was gegeven, de knop ingedrukt. Met een zacht gezoem ging hij aan de slag. Acht en een half uur lang. Dat wist hij. Dat was zijn taak. Rollen. Haar voeten opvangen terwijl ze een bovenaards wereldrecord te lijf ging. De loopband. Trouwe metgezel voor de atleet die […]
En dan was alles plots wit. Onverwacht. Een wereld in een maalstroom, toegedekt met de mildheid van witte vlokken die uit de lucht kwamen gevallen. Een gepaste stilte daalde neer. Of eerder een nodige stilte. Geluiden werden, zoals dat gaat in sneeuwlandschappen, volledig geabsorbeerd. Geen echo’s. Een droge kamer noemen ze dat in de muziekwereld. […]
Het crisisoverleg had plaats gevonden. Het resultaat was enigszins verrassend maar voelde vooral als omslachtig, onpraktisch, te weinig verfijnd en haar-doel-voorbij-schietend aan. En allemaal omdat die ene regel als een heilig huis moest blijven rechtstaan. Een kathedraal van een principe zeg maar. Als het ware in steen gebeiteld als was het een elfde gebod. Afstand […]
“Ik ben wie ik ben, Ik kan wat ik kan en wat ik niet kan, kan ik nog leren”. Het is haar credo, vertelt ze me tijdens ons gesprek. Zelden hoorde ik, gebracht door een milde, innemende stem, zo’n heldere beschrijving van wat een mens is. Aan het woord is Sylvie De Baerdemaeker, kinesiste in […]
“En plots zag ik enkele schoorstenen en de wolken die erachter voorbij schoven. Dat was hoe ik de wereld terug ontdekte”. Dat zei hij tegen mij met een zachte stem die toch doordrenkt was van belang. De wolken van de wereld opnieuw voor de eerste keer zien. De eerste keer. Ervaren dat je er bent. […]