Lees de inleiding tot dit stuk hier.
Tijdens mijn verlof vorig jaar juli 2017 viel er een mailtje in mijn inbox met de vraag of ik interesse had om mee te werken aan een nieuwe progressieve politieke partij van sociale, ecologische, ondernemende en vooruitziende mensen, met waarschijnlijk een vleugje naïviteit in hun dromen. We hadden enkele gesprekken in mijn tuin, daarna ging ieder zijn weg. Ikzelf vond het gespreksonderwerp best boeiend, maar zag er op dat ogenblik geen betrokken rol voor mezelf in weggelegd. Ik gaf het gebeuren geen verdere aandacht. Dit veranderde toen in mei 2018 de vraag, om actief mee te werken, opnieuw op mijn tafel belandde. Dit keer antwoordde ik bevestigend. Voor het eerst ben ik politiek actief.
Retrospectief gezien is het mijns inzien geen toeval dat dergelijke vraag in mijn mailbox terecht kwam. Hiermee bedoel ik niet dat ik persoonlijk deze vraag kreeg maar wel het fenomeen dat burgers zichzelf vragen gaan stellen over de wijze waarop een samenleving moet worden geleid en georganiseerd. Overal ter wereld duiken met regelmaat van de klok dergelijke initiatieven op. Dat ik in 2017 in mijn tuin met een aantal volledig voor mij onbekende mensen een fles wijn zit te drinken rond de vraag van hoe we ons dorp beter zouden kunnen organiseren, is er een voorbeeld van.
Ik schrijf de actualiteit van het fenomeen toe aan twee evoluties die onze samenleving zeer grondig hebben door elkaar geschud, in die mate dat ze een paradigm shift hebben veroorzaakt waardoor de samenleving vandaag niet is wat ze vroeger was:
- Onderwijs: Onderwijs is op zo’n grote schaal een democratisch goed geworden dat de verhouding tussen de opgeleide bevolking en de niet-opgeleide bevolking quasi is omgekeerd ten opzichte van vroeger.
- Informatie (en bij uitbreiding kennis) is door de ontwikkelingen van de informatietechnologie haast drempelloos toegankelijk, zowel in tijd als in ruimte. Op elk moment van de dag kan je waar je je ook bevindt met wie je ook wilt in gesprek treden of kan je informatie opvragen[1].
Beide evoluties in onderwijs en informatietoegang hebben zich daarenboven over periode minder dan één mensengeneratie afgespeeld en dat kan tellen.
[1] De duiding van deze twee punten onderwijs en kennis betreft een globale duiding. We hebben het niet over specifieke doelgroepen die vandaag al dan niet gediscrimineerd worden in toegang tot onderwijs en informatie.