Aan de hand van enkele blog-posts op deze website zal ik een essay schrijven. Een essay over de wijze waarop we onze samenleving lokaal besturen.
Een essay, in de letterlijke zin zoals door Michel De Montaigne bedacht: een “essai”, een probeersel, een oefening om een gedachtegang te ontrafelen en er een inzicht in proberen te ontwaren. Een essay, ook deze, is een persoonlijk document. De schrijver geeft zijn persoonlijke visie weer op een onderwerp. Het document is aldus ook geen document dat, zoals een wetenschappelijk artikel, zich beroept op studies van waaruit een onomstotelijk antwoord op een gestelde vraag voortvloeit.
Dit essay gaat over het voeren van een gemeentelijk beleid over een samenleving in de 21ste eeuw. Een samenleving die enkele bijzondere kenmerken vertoont waardoor je je kan afvragen of de wijze waarop we deze samenleving hebben ingericht en vooral hoe we ze aansturen nog de meest geschikte is.
Ik schreef dit essay als gevolg van de oprichting van een nieuwe politieke partij in Zingem, Groen&Co. Groen&Co begon met enkele burgers die zich verenigden rond de vraag of hun dorp er geen baat bij zou hebben als ze op een andere manier zou worden bestuurd. Meer aandacht voor groen uiteraard, vandaar de naam, maar ook meer aandacht voor inspraak en participatie. Ik werd gevraagd deel uit te maken van deze nieuwe partij. Hierdoor werd denken over het leiden van een (dorps)gemeenschap plots een thema op mijn agenda. Wat was mijn mening hierover? Was het vroeger dan niet goed? Wat moet dan anders? Ik sloot me als onafhankelijk denker aan bij deze groep en nam deel aan de verkiezingen. Groen&Co behaalde een mooi resultaat: drie zetels in de gemeenteraad en een vertegenwoordiging in het bijzonder comité voor sociale zaken.
Na de gemeentelijke verkiezingen nam ik niet echt actief deel aan de activiteiten van deze nieuwe partij of aan de dorpspolitiek in het algemeen. Het politieke spel was toch niet deze bezigheid waar ik me mee wou bezig houden. Bekijk het zoals de keuze voor een hobby. Sommigen kiezen voor voetbal met al zijn spelregels en zijn organisatie – je moet je immers kunnen verzoenen met de voetbalbond – sommigen kiezen eerder voor biljart of vogelpik waar de sfeer van het dorpscafé vaak aan de basis ligt van de instap in die vrijetijdsbestedingen. Het is maar wat je plezier en energie geeft. Maar meer over mijn visie op het politieke spel later.
Met het schrijven van dit essay probeer ik mijn gedachten te ordenen. Misschien komen hier antwoorden uit, misschien ook niet. Maar schrijven is iets wat ik graag doen, dus sowieso is het geen verloren moeite. Ik schrijf dus in eerste instantie voor mezelf. En bij uitbreiding iedereen die interesse heeft in dit thema. Dat is wat eens schrijver met een beetje ambitie mag vooropstellen.