Erfenis uit de toekomst

Inleiding
11 maart 2010
Aan mijn zoon, Ik heb besloten je de komende tijd brieven te schrijven. Niet dat je ver weg bent, we wonen, gelukkig, zij het parttime, samen en het is ook niet dat we “not on speaking terms” zijn. We hebben een goeie band. Maar toch wil ik je nu schrijven. Ik schrijf je alsof je tien of zelfs twintig jaar ouder bent, of misschien wel 34 jaar ouder, dan ben je zo oud als ik nu. Hoewel ik hoop dat ik dan nog steeds in je nabijheid ben, weet een mens niet wat het leven met hem voor heeft. Wie weet ben jij uitgezworven als een vogel voor wie het nest alleen nog een plek is waar je …
Op zoek naar wind
22 maart 2010
Aan mijn zoon, Het is nu elf dagen geleden dat ik besloten heb je te schrijven. Langer dan ik had gedacht, maar zoals dat doorgaans gaat, heeft een mens altijd allerlei andere zaken te doen, dan diegene die eigenlijk belangrijk zijn. En dit vind ik nochtans belangrijk. Niet noodzakelijk voor jou, want noch ik noch jij weten nu al waarin jij binnen 20 jaar interesse zult hebben, maar wel voor mij. Ik moet schrijven, zodat wat zich hierboven afspeelt (bovenop mijn schouders, tussen mijn oren), verwerkt en georganiseerd geraakt. Wie weet zit er iets interessants tussen en mis ik de kans …
Gelijkheid en schuld
23 maart 2010
Aan mijn zoon, Slechts één dag is verstreken sedert mijn vorige brief. Zo zie je dat je inspiratie niet echt in handen hebt. De vraag die ik mezelf stelde in je vorige brief bleef me achtervolgen. Figuurlijk dan, want ik zat deze ochtend op de motorfiets op weg naar een klant. En op een motorfiets ontstaat doorgaans veel inspiratie. Vele teksten, van verhalen, over essays tot zelfs flarden van theatermonologen heb ik op twee wielen verzonnen. Die twee wielen waar jij nu al drie maanden vol bewondering naar staat te kijken. Sedert enige tijd weet je immers dat de tijd binnenkort …
Vrijheid, gelijkheid en broederschap
7 april 2010
Aan mijn zoon, Op welke wijze lees jij op dit ogenblik, ttz. In 2030, deze brief? Zit jij nu achter een computerscherm? Dat is anno 2010 een apparaat met een vlak LCD-beeldscherm dat rechtop staat op je bureau met daarvoor een azerty-klavier waarmee ik deze tekst, letter voor letter, heb ingetikt. Naast dat klavier ligt een “muis”. Dat is een rond doosje dat gebruikt wordt om een aanwijzer, een cursor zoals dat genoemd wordt, over het scherm te bewegen om de computer bepaalde commando’s te geven. Ik maak me sterk dat je dit allemaal wel zult weten binnen 20 jaar, maar ik vraag me af of …
De slinger
4 mei 2010
Aan mijn zoon, Het duurde even tot de volgende brief er was, maar het was druk. En ik had geen energie om tot schrijven, of eerder tot even nadenken te komen. Druk, het is een begrip dat we in onze samenleving zo vaak horen. De ziekte van onze tijd, wordt wel eens gezegd. Of dit zo is, verdient een beter onderzoek, maar niet in deze brief. Zegge wel dat ik er niet zo heel zeker van ben. Zelfs niet, nu er anno Lente 2010 een reclamecampagne op de radio loopt over www.drukdrukdruk.be waar iedereen elkaar tips kan geven om minder gestresseerd te worden. Laat mij hierover echter ophouden, …
Honger lijden
16 september 2010
Aan mijn zoon, Het is nu september 2010 en jij gaat naar de zesde klas. Dat is de hoogste klas van de lagere school. Jij behoort nu tot de oudsten, de grootsten – hoewel je toch wat ontstemd was toen je deze week in de turnles vaststelde dat je enkele plaatsen was opgeschoven in het rijtje van-groot-naar-klein – , de meest wijzen van de school. Alles is relatief, ook op de lagere school. Hoeveel keer word je de oudste in je leven? En hoeveel keer ben je wijs? Wijsheid. Wat is wijsheid? Verstandig is hij die leert uit zijn fouten. Wijs degene die leert uit andermans fouten. …
Kies iets
27 oktober 2010
Aan mijn zoon, Vorige week vrijdag was je na school een tweetal uren alleen. Ik was laat, jij was op tijd. In die luttele 2 uur dat je thuis alleen op me wachtte, heb je een heuse website gemaakt, t.t.z. een blogsite. Dat is anno 2010 een webstek waarbij de hoofdfunctie bestaat om berichten de wereld in te sturen waarop anderen kunnen reageren. Ik zeg het er graag even bij, want zoals je weet, lees jij deze brief 20 jaar nadat ik deze heb geschreven. Je bent nu elf en zal bij het lezen van deze brief 31 zijn. Blogs zijn vandaag al even ingeburgerd, maar toch voelen ze nog nieuw aan. Zoals een …